Op de cent

Foto: Grand Foulard

De Koninklijke Stallingen aan de Koninginnelaan worden gerestaureerd. Voor een aanemingsbedrag van 3.267.179,36 euro. Je kunt erom lachen, om die begroting, tot op de cent nauwkeurig. Eén afgebroken schroef, één spijker die uit de mond van een timmerman valt en spoorloos in het metselzand belandt, en hij is al niet sluitend meer. Aan de andere kant, de boekhouder durft in ieder geval zijn nek uit te steken. Hij stelt zwart op wit wat het project gaat kosten, op een metersbreed spandoek, voor iedereen zichtbaar. Als de kosten met enige miljoenen worden overschreden – en dat gebeurt altijd – wast hij zijn handen in onschuld. Hij heeft zijn werk goed gedaan, elke cent kon hij verantwoorden. Ja, het zijn altijd de anderen die er een puinhoop van maken.

Held

Foto: Grand Foulard

Op het binnenplein van de Koninklijke stallingen speelt een jongen basketbal. Zijn broek heeft de kleur rood uit de foto’s van Magnumfotograaf Harry Gruyaert. Hij ziet mijn camera en begint meteen de show te stelen. Moeiteloos laat hij de bal op zijn vinger rondtollen. Ik vraag hem of hij basketbal speelt bij de vereniging in de Koninklijke stallingen. Hij antwoordt in het Engels. Hij is gevlucht uit Syrië en heeft nog geen identiteitskaart, waardoor hij geen lid kan worden van de vereniging. Zodra hij die kaart heeft, gaat hij zich aanmelden. Tot die tijd mag hij van de beheerder een bal lenen om op de binnenplaats te trainen.

Hij houdt van muziek. Op zijn telefoon laat hij zijn helden zien: Eminem en Tupac Shakur. Hij kust zijn beeldscherm. Hij houdt ook van fotograferen, zegt hij, en hij laat een paar beelden op zijn telefoon zien: street art van de Crystal Ship route. Ik vraag hem wat hij later wil worden, fotograaf of basketballer. Je kunt van alles worden, zegt hij, je hoeft niet te kiezen. Ik maak nog een paar foto’s, hij wil ze graag hebben. Ik geef hem mijn kaartje, zodat hij me kan mailen en ik hem. Hij kust mijn kaartje. Hij vindt me een held, ik hem ook.